Van Vancouver naar de Rockies!

"Traveling - it leaves you speechless, then turns you into a storyteller." - Ibn Battuta

Hier is hij dan. Mijn eerste reisverhaal vanuit Canada. Het heeft even geduurd, maar we hebben ook zoveel gedaan dat ik gewoon echt geen tijd had om iets te schrijven.

Ik zal jullie vertellen hoe onze reis naar Canada is gegaan, want dat was nog best wel even spannend. We kwamen op tijd aan op Schiphol, maar toen we wilden inchecken kregen we standby stoelen. Ons vliegtuig was overboekt, dus waarschijnlijk mochten we helemaal niet mee. Gelukkig hadden wij al twee stoelen aan het gangpad extra betaald en kregen we die andere twee stoelen uiteindelijk ook nog. We konden dus mee naar Canada, alleen had ons vliegtuig ook nog een uur vertraging. Uiteindelijk zijn we kwart over 2 plaatselijke tijd in Canada geland en hebben we onze mega grote auto opgehaald, waar we mee gaan rondrijden.

Onze eerste rit op naar Vancouver. Vancouver is een hele mooie stad met superveel hoogbouw en daartussen veel groen en parken. We zijn twee dagen in Vancouver gebleven, wat net iets te kort was. Gelukkig mag ik nadat mijn ouders en zusje naar huis zijn nog vijf dagen in Vancouver blijven.

In Vancouver hebben we een fiets gehuurd en zijn we rondom Stanley Park gaan fietsen met helm, want dat is verplicht. De omtrek van het park is 10 kilometer. Hier hebben we de eerste totempalen gezien. Het was heerlijk weer, zoals tot nu toe elke dag. Het is zo rond de 30 graden. We hebben zelfs een dag 40 graden gehad. Alleen vandaag was het rond het nulpunt, maar daarover later meer.

Ook zijn we naar de Capilano Suspencion Bridge gegaan iets buiten Vancouver. Dit is een hoge brug waar je overheen kunt lopen en de brug beweegt ook nog. Het was meer toeristisch dan spannend, maar wel leuk om gezien te hebben.

Onderweg naar Harrison Hot Springs stopten we in Fort Langley om wat te eten en wat bleek het was vandaag British-Columbia Day. Op deze dag laten ze elk jaar zien hoe ooit de Schotten hier aan land kwamen. Er was schotse muziek, mensen in oude kledij en kanonschoten. Zo zie je ook iets van de Canadese cultuur.

Momenteel zitten we nu midden in berengebied en ik wilde jullie net gaan vertellen dat we nog geen beren hebben gezien. Alleen toen riep mijn moeder opeens BEER! Deze liep een paar auto's voor ons de weg over in een woonwijk. Mijn ouders hebben allebei de beer gezien en Esther en ik niet. Hopelijk komt dat nog, maar het is wel spannend want ze lopen hier 's avonds ook door de dorpen heen. Ik heb mijn ouders overgehaald om bearspray te kopen. Een soort peperspray tegen beren, want wij hebben ook een paar wandelingen gemaakt en elke keer moest ik liedjes gaan zingen (omdat ik bang was) om de beren te laten weten dat wij er waren.

Wel hebben we al ander wildlife gezien, zoals een elk, soort rendier, een paar hertjes, een wolf, een zeearend en heel veel eekhoorntjes.

We hebben trouwens echt al een paar mooie wandelingen gemaakt. Zo hebben we een wandeling over de meadows gemaakt. De meadows  zijn grote bloemenweiden bovenop de berg. Toen we bovenop de berg liepen hadden we een mooi uitzicht over Canada. Toen was ik even heel gelukkig, want Canada is echt prachtig en ik mag hier 127 dagen doorheen reizen!

Ook hebben we een wandeling gemaakt door de Johnsen Canyon en naar het uitzichtpunt van Lake Louise en dat allemaal onder het genot van mijn gezang. Lake Louise is een mooi blauw meer. Het water wordt niet warmer dan 4 graden. Je merkt wel dat dit het meest gefotografeerde meer van Canada is, want er komen veel mensen.

Ook zijn we bij Emerald Lake geweest, minder blauw maar misschien wel mooier. 

Lake Minnewanka, waar we een bootcruise op hebben gemaakt, was minder toeristisch dan de andere meren. De bootcruise was leuk, alleen niet heel bijzonder. Wel hebben we een zeearend gezien.

Op de icefield parkway hebben we misschien wel een van de mooiste dagen gehad. Deze gaat van Banff naar Jasper. We vertrokken om 6 uur 's ochtends om misschien nog wat wildlife te kunnen zien, wat we ook gezien hebben (alleen geen beren). Toen we begonnen aan de tocht was het 2 graden en ik liep daar in mijn korte broekje. Na een tijdje heb ik die toch maar omgewisseld voor een lange broek, want het werd niet warmer. Het warmst wat we hadden op de icefield parkway was 13 graden. Wat het leukste van vandaag was, was dat we op de icefield parkway een gletsjer tour hadden op de Athabasca glacier. Echt bijzonder want we reden met een grote truck de gletsjer op en op de gletsjer mochten we uitstappen. Het was koud, maar wel heel mooi. Dit is denk ik het mooiste wat ik tot nu toe gezien heb. Wat leuk is om te vertellen is dat de bruine/zwarte kleur op het ijs niet door ons veroorzaakt wordt als wij daar rijden, maar wordt veroorzaakt door stof in de lucht wat met de wind mee wordt geblazen of met de regen neervalt op de gletsjer. Wat minder leuk is om te vertellen, maar goed om te weten is dat de gletsjer ieder jaar 15 meter groeit en 25 meter krimpt. Ieder jaar krimpt de gletsjer 10 meter.

We hebben zoveel gedaan dat ik nog wel veel meer kan vertellen maar dan hebben mijn ouders en Esther straks niets meer om thuis te vertellen. Wij genieten hier volop en ik spreek jullie de volgende keer weer.

Bye Bye,

Marleen