Een treinreis van 3,5 dag.

Een nieuw reisverhaal vlak na mijn vorige reisverhaal, maar ik had jullie de treinreis nog tegoed. Eigenlijk wilde ik expeditie robinson terug kijken, maar op de een of andere manier is de internetverbinding slecht en doet de film het niet. Dan maar dit reisverhaal.

De treinreis van Vancouver naar Toronto. Een treinreis van 3,5 dag. Waarin 4500 kilometer wordt afgelegd. Dwars door de staten British Colombia, Alberta, Saskatchewan, Manitoba en Ontario.

Ik weet nu trouwens ook waarom de treinreis 3,5 dag over 4500 kilometer doet. Dit komt omdat de trein niet harder dan 80 kilometer per uur rijdt. Ook kan de trein op sommige plekken zoals in de Rockies niet harder dan 50 kilometer per uur rijden, omdat er veel bochten zijn. Als laatste is het spoor waarop de VIA Rail trein rijdt van de goederentreinen. Vaak is er maar een spoor en de goederentreinen hebben voorrang. Soms stonden we dan ook op 4 goederentreinen tegelijk te wachten en een zo'n trein gaat niet zo hard en is vaak ook nog eens 5 kilometer lang. Dan sta je daar wel even.

We kregen daardoor dus ook vertragingen die opliepen tot 4 uur. En dan hoor je de mensen in Nederland al zeuren over de NS die een vertraging van een kwartier heeft. Dat is vergeleken met deze trein niets.

Mijn treinreis begon om half 9 's avonds in Vancouver. Ik was veel te vroeg op het station en er was niet veel te doen. Ik moest heel lang wachten. Eenmaal in de trein had ik twee stoelen voor mij alleen. Kon ik toch nog enigszins lekker slapen. Ik ben meteen in slaap gevallen, want voordat de trein vertrokken was, was het half 10 en al donker. Niet veel te zien buiten. Ik heb de fruitbomen van Britisch Colombia dus niet gezien.

Toen ik wakker werd waren we nog in Britisch Colombia. Ik keek uit het raam en zag een groot meer naast me liggen. Toen de trein een bocht moest maken zag ik de voorkant van de trein en we reden langs een grote rotswand, met aan de ene kant de rotswand en aan de andere kant het meer. Heel bijzonder om dat mee te maken. Na enige tijd raakte ik aan de praat met 3 andere reizigers die alleen reisden. Het was heel gezellig en we hebben over van alles gekletst. De Canadezen hier zijn trots op hun land en vertellen met volle overtuiging over al het moois wat hier te zien is. Dat is echt leuk om te horen. Ze zijn hier aardig en ze maken graag een praatje met je. Ze kijken dan ook niet raar op, dat als je net een uurtje met iemand gepraat heb je daarna samen gaat eten, omdat je anders alleen moet eten. Heel gezellig.

Na nog een paar uurtjes rijden, kwamen we aan in Alberta, de Rockies. We hebben een waterval gezien, waar de trein langzamer ging rijden, zodat iedereen een foto kon maken. De waterval kan je alleen vanuit de trein zien. De Rockies zijn nog altijd een van mijn favoriete plekjes in Canada. We zijn via Jasper door de Rockies gereden, dus we hebben alleen het bovenste stukje gehad. Wel hebben we Mount Robson gezien, de hoogste berg in de Rockies. Als je met de trein door de Rockies rijdt, rij je vooral langs de bergen heen. Ik ben dan ook niet via een spiraal de berg opgeweest Papa. Ik denk dat alleen de Rockie Mountaineer dat doet.

Toen we de Rockies uitreden werd het weer nacht en ben ik weer in slaap gevallen. Toen ik wakker werd reden we Saskatchewan in. Saskatchewan staat bekend om zijn vele graanlandschappen. Je komt dan ook om de zoveel meter een graansilo tegen. Saskatchewan lijkt een beetje op Nederland, maar dan veel uitgestrekter. We reden door grote graslandschappen en graanlandschappen. Door die landschappen rijdt de trein dan over een super recht spoor. Bijna geen bochten. Vooral op dit stuk moesten we veel op goederentreinen wachten.

Nog wat later reden we Manitoba binnen. Manitoba staat bekend om de prairies. Het leek wel een beetje op Saskatchewan. Ook hele grote graslandschappen. In Manitoba ligt ook Winnipeg. De plaats waar ik uit zou stappen en een paar nachten zou blijven. Op de planning stond dat we om half 10 in Winnipeg aan zouden komen, maar dat werd uiteindelijk half 12. We hadden door alle goederentreinen heel veel vertraging opgelopen.

Na 5 dagen Winnipeg was het weer tijd om verder te reizen naar Toronto. Het laatste deel van de treinreis. De trein zou om half 11 vanaf het station vertrekken, maar natuurlijk was hij weer te laat en kwam hij uiteindelijk om kwart voor 12 aan. Er stond dat we om half 1 konden boarden, maar op de een of andere manier duurde dat veel langer. Dit kwam omdat er in een van de coupés van de economy class bedbugs waren aangetroffen. Voor diegene die niet weten wat bedbugs zijn. Het zijn een soort van luizen, die in bedden, op stoelen en in kleren gaan zitten en je overal kunnen steken. Je kunt er allergisch voor zijn. Dit was niet fijn om te horen, maar we konden er verder niet veel aan doen. In Toronto zou er een hond aan onze spullen komen snuffelen om te kijken of er bedbugs in onze spullen zaten. Ik ben dus toch maar op de trein gestapt, maar wel in de andere coupé. Ik had weer twee stoelen voor mezelf. Uiteindelijk vertrok de trein om half 2 en ben ik meteen in slaap gevallen. Ik was heel moe.

Toen ik wakker werd reden we in Ontario. De laatste staat waar de trein doorheen rijdt. In Ontario zijn een paar grote meren. We reden langs de meren, maar je kon er niet veel van zien door de vele bomen die ervoor stonden. Alleen het laatste deel bij Toronto kon je het grote meer zien liggen. In de staat Ontario zag ik dus vooral veel bomen, met soms wat kleine meertjes er tussen. Toch vind ik het niet erg al die bomen. Ik zet gewoon mijn MP3 speler op, ga lekker in het zonnetje zitten en doezel een beetje weg en kijk een beetje naar buiten. Heerlijk gevoel is dat. Ik heb ook al wat van de Indian Summer gezien. Sommige bomen waren al rood en geel.

Vlak voordat de avond viel ben ik nog naar het skydeel van de trein geweest. Hier kun je over de trein heen kijken. Er zitten daar heel veel ramen, dus je kunt goed om je heen kijken.

Ondertussen stop de trein op verschillende stations. Ook op verlaten stations, waar ze niet eens een perron hebben. Het is dan ook niet raar als je via een ander spoor de trein in moet. Bij sommige stations staan ook bijna geen huizen. Je kunt het niet eens een dorp noemen. Zo verbinden ze de kleine dorpjes met de grote steden.

Uiteindelijk na weer 2 dagen in de trein te hebben gezeten kwamen we 2,5 uur later dan gepland aan in Toronto. Vanuit de trein heb ik de CN-tower al gezien. We moesten alle spullen in een plastic zak doen en toen kwamen de honden in de trein naar de bedbugs zoeken. Gelukkig zijn in mijn spullen geen bedbugs gevonden. Wat een opluchting weer. Ik ben de trein uitgegaan en naar het hostel gelopen, waar ik nu ben.

Het is een hele mooie treinreis om een keer mee te maken. Canadezen gebruiken de trein heel vaak, omdat het een hele fijne manier van reizen is. Je hebt 3x zoveel meer ruimte dan in het vliegtuig of de bus. Het duurt wel langer, maar je ziet onderweg zoveel moois. Het is een treinreis om nooit te vergeten.

Hier nog een paar leuke weetjes over de trein.
- Bij elke spoorwegovergang toetert de trein een aantal keren om iedereen te laten weten dat hij eraan komt.
- De trein heeft twee locomotieven. Misschien voor extra trekkracht.
- Als je meer dan 4 uur vertraging hebt krijg je het volgende ticket wat je boekt voor de helft van de prijs.

Meer weet ik even niet te verzinnen. Ik spreek jullie snel weer.

Tschusss,

Marleen